Acht jaar werkt Alexia de Weert uit Haarlem als leidinggevende in de bakkerswereld en stuurt acht winkels in Noord-Holland aan. Gaandeweg de jaren stoort ze zich meer en meer aan de focus op resultaat en rendement. “De menselijke kant raakte uit beeld”, vat ze haar gedachten uit die tijd samen. Ze verlegt de koers van haar loopbaan richting… Siloah Gehandicaptenzorg!
Architect worden, dat is de meisjesdroom van Alexia de Weert, maar na het vmbo en de havo gaat ze aan de slag bij een bakkerijketen. Even probeert ze de pabo, ‘maar daar werd ik niet gelukkig van’. Ze keert terug bij de bakkerij en werkt zich op tot leidinggevende. “We hadden 17 winkels en uiteindelijk stuurde ik de helft aan. De bakkerswereld is heel mooi, het proces van grondstoffen tot eindproduct maakt je trots. En dat geldt ook voor de passie van de mensen.”
Toch blijft de vraag ‘zit ik hier wel op mijn plek, word ik hier wel blij van?’ door haar hoofd spoken. “Mijn werk was steeds meer gericht op zoveel mogelijk rendement. Dan stelden we een jaarplan op voor een winkel en moest die 10% plussen. Dat bereikte je met minder personeel en meer verkopen. Uiteindelijk was ik vooral aan het aanjagen, de menselijke maat raakte uit beeld. Ik verloor ook de leuke kant van mezelf.”
Zorgzaam
Waar Alexia wel energie van kreeg? De begeleiding van medewerkers met een Wajong-uitkering. “Dat vond ik heel leuk om te doen, maar de rest van de baan ging me tegenstaan.” Een aantal mooie gesprekken met een coach en een test haalt de zorgzame kant van Alexia naar boven. Ze trekt de stoute schoenen aan en stuurt open sollicitaties naar Siloah in Bodegraven en Geldermalsen. Ze was toch al van plan haar woonplaats Haarlem te verlaten.
Puur verhaal
Alexia wordt uitgenodigd voor een gesprek en een meeloopdag. Met name die laatste is een ‘gamechanger’. “Ik mocht een middag en avond meelopen met een leidinggevende. Geweldig, ik liep alleen maar met een grote glimlach rond. De bewoners sluiten je direct in hun hart en van 6 van de 8 heb ik hun levensverhaal gehoord. Het echte, pure verhaal. Toen ik naar huis reed dacht ik: wat fijn als ik daar zou mogen werken.” Dat laatste denken de bewoners ook. Die geven de leidinggevende het dringende advies: ‘die Alexia moeten jullie aannemen’.
Warm bad
Binnen enkele dagen hoort Alexia dat ze is aangenomen en start haar inwerktraject van zes weken. Dat verloopt meer dan voorspoedig. “Na vier weken mocht ik al zelfstandig op de groep werken. De plek waar ik werk voelt vanaf het eerste moment als een warm bad. Iedereen is echt betrokken op elkaar en je staat er nooit alleen voor. Heb je een vraag, dan helpen collega’s je meteen. Ook als je vaker dezelfde vraag stelt.”
Intervisie
Inmiddels heeft Alexia ook de schoolbanken weer opgezocht en volgt ze de maatwerkopleiding Maatschappelijk Zorg op het Hoornbeeck College. “Dat is best wel pittig, maar ook erg interessant. Psychiatrie, methodisch werken het maken van zorgplannen, er zit van alles in. Vooral het stukje intervisie, het kijken naar je eigen handelen, is leerzaam. Je sleutelt echt aan jezelf om steeds beter te worden.” Alle studieopdrachten kan Alexia op haar werkplek – in Saron Geldermalsen – doen. “Alle bewoners willen me helpen.”
Salaris
Inmiddels wil Alexia niet meer terug naar haar vorige werkomgeving. “Ik ga met een glimlach naar mijn werk en kom met een glimlach weer thuis. Ja, qua salaris zat ik daar misschien wat beter, maar weet je, geld is niet de oplossing voor een waardevol en gelukkig leven.” Dat laatste leert ze ook van haar bewoners. “Zij zijn een voorbeeld voor mij, omdat ze blij zijn met de kleine dingen.”
Ik denk vaak, wow, wat zijn jullie een voorbeeld voor mij!
Voorbeeld
Van een commercieel bakkersbedrijf in Noord-Holland naar een reformatorische zorginstelling op de biblebelt, ook die kant van de overstap heeft Alexia veel gebracht. “Het was best een omslag, maar het heeft mij anders in het leven gezet. Je mag hier bezig zijn met Gods Woord, de ochtend ermee beginnen, de avond ermee afsluiten. Of op zondagavond de preek met elkaar nabespreken, van hart tot hart. Wat leer ik veel van bewoners, ook tijdens andere gesprekken. Ik denk vaak, wow, wat zijn jullie een voorbeeld voor mij.”