Zij-instromer Arie Lakerveld (36) werkt sinds juni 2022 als begeleider bij woonlocatie De Akker in Bodegraven. Jan Rijksen (coördinator intensieve begeleiding) is hierbij zijn werkbegeleider.
Even kennismaken
Ik ben Arie Lakerveld, ik ben 36 jaar. Ik ben vader van twee kinderen, van 7 en 12 jaar oud. Ik werk bij woonlocatie De Akker in Bodegraven, op woning 10. Daarnaast volg ik de tweejarige sprintopleiding Maatschappelijke Zorg aan het Hoornbeeck College in Gouda. Voordat ik bij Siloah werkte, ben ik 20 jaar werkzaam geweest als boomtechnisch adviseur. In juni 2022 heb ik een carrièreswitch gemaakt. Ik speelde al enige tijd met het idee om ander werk te gaan doen. Ingrijpende gebeurtenissen in mijn privéleven hebben de doorslag gegeven.
Hoe ben je bij Siloah terechtgekomen?
Arie: In 2019 werd ik ernstig depressief, zo depressief dat ik in een kliniek terechtkwam. Langzaam ben ik mezelf gaan ontdekken en gaan weten wie ik ben. Eenmaal uit de kliniek heb ik nog een nazorgtraject gehad. Na een paar maanden wist ik het: vanuit de kennis die ik over mezelf heb opgedaan liefde gaan delen met anderen. Dat is het belangrijkste voor dit werk. Als je zelf niet weet wie je bent, dan kan je ook dit werk niet doen. Na mijn opname in deze kliniek wilde ik graag werk doen waarin ik andere mensen help.
In diezelfde periode is een goede vriend van mij op een middag aangereden, een gezonde jongen die zelfstandig ondernemer was. Hij zit nu in een rolstoel en heeft gedragsproblemen ontwikkeld. Ik haal hem regelmatig op en dan brengt hij de dag bij mij thuis door. Ik help hem tijdens zo’n dag met alles, ook met een stukje verzorging.
Mijn broertje heeft een verstandelijke beperking en gaat overdag naar de dagbesteding. Als ik in de buurt ben, dan wip ik altijd even bij hem aan. Hoe het eraan toegaat op zo’n dagbesteding, superleuk, dat heeft altijd mijn interesse gehad.
Dit alles heeft bijgedragen aan mijn proces om het werk te gaan doen wat ik nu doe. Ik heb geleerd dat als je gaat uitdelen – juist op het moment dat je denkt dat je niets te geven hebt – je daar heel erg van opknapt.
Ik heb in februari 2022 een sollicitatiebrief geschreven voor de functie van begeleider bij Siloah in Bodegraven. Binnen een half uur kreeg ik een reactie terug. Ik werd voor de week erna uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Ik heb toen open mijn verhaal verteld. Ik heb vervolgens een dag meegelopen op woning 10 en op woning 20. Ik werk nu op woning 10. Dit is een groep bewoners met een hoog niveau, gecombineerd met moeilijk verstaanbaar gedrag. Je kunt goed met hen communiceren.
Jan: Zij-instromers, zoals Arie, komen van een andere baan. Ze merken tijdens hun carrièreswitch dat ze op een plek komen waar ze horen. Dat geeft een zekere motivatie. Het zijn mensen met een visie die zelf vragen om feedback. Voor Arie is het een bewuste keuze geweest om dit werk te gaan doen, deze overstap maak je niet zomaar als je, zoals Arie, een gezin met twee kinderen hebt.
Hoe ziet een werkweek er voor jou uit?
Arie: Ik werk op woonlocatie De Akker, een woonvorm voor lichamelijk en verstandelijk beperkte mensen. De verschillende doelgroepen worden gehuisvest in verschillende woningen. In het hoofdgebouw, De Dorsvloer, zijn de verschillende soorten dagbesteding ondergebracht. Ook worden hier de verjaardagen van de cliënten gevierd.
Ik help de cliënten met eten koken, douchen, schoenen aantrekken, maar daarnaast vind ik het ook heel belangrijk om zoveel mogelijk gehoor te geven aan hun stemming. Als cliënten bijvoorbeeld nabijheid nodig hebben, geef ik hen die nabijheid ook.
Onze cliënten kunnen uiteenlopende doelen hebben, bijvoorbeeld: ‘help mij om zelf mijn tanden te poetsen’, of ‘help mij dagelijks mijn bril op te zetten’. Het zijn kleine, simpele hulpvragen. Zelf kunnen ze die hulpvraag niet stellen, we stellen als begeleiders, samen met de orthopedagoog en de familie, een begeleidingsplan op.
Jan: Toen Arie begon op deze groep heeft hij vooral heel veel gekeken en geluisterd. Hoe doen we bepaalde dingen? Wat zeg je tegen de cliënten? Ook stelde hij veel vragen. ‘Waarom halen we de cliënt nu uit bed? Sluiten we daarmee aan bij de behoefte van de cliënt of doen we het om aan de behoefte van het personeel gehoor te geven?’ Hij stelt kritische vragen, waardoor we nieuwe dingen proberen en veranderingen ook daadwerkelijk uitvoeren. Dat zijn wel sterke dingen, ja. Hij is niet bang om iets nieuws te proberen om zo beter aan te kunnen sluiten bij de behoefte van de cliënt, in plaats van dat hij meelift op hoe wij het doen. Ik hem daarin heel erg op de cliënt gericht, hij heeft veel respect voor de cliënt.
Hoe beleef je het samenwerken in het team?
Arie: Het mooie is – en dat vind ik zelf heel prettig – dat we een sterk team hebben. Ik kan met iedere collega dingen bespreken. Collega’s staan altijd voor een ander klaar. Hier krijg ik heel veel energie van. Ik voel me echt gesteund door mijn collega’s. Daarbij krijg ik echt de tijd om leerling te zijn: als ik aangeef dat ik even tijd nodig heb voor een opdracht, dan is die tijd er ook. Ook vind ik het bijzonder dat ik – ondanks het feit dat ik leerling ben – echt serieus genomen word. Ook mijn begeleider neemt echt de tijd voor mij.
Jan: Het heeft te maken met afstemming. Het is belangrijk om verwachtingen uit te spreken en afspraken te maken. Het is belangrijk dat we ruimte geven, maar dat we ook een proces bewaken en het vervolgens steeds meer los kunnen laten, eigen verantwoordelijkheid geven en de ander als een echte collega te zien. Het is belangrijk om klaar te staan als het nodig is, ervaringen te delen, voor te doen en tegelijk ontwikkeling te laten plaatsvinden door hen soms even te laten en zelf hun gang te laten gaan.
Arie: Ik leer steeds meer geduld op te brengen voor de cliënten. Ik heb moeten leren afremmen. Naar mijn collega’s toe leer ik mijn grenzen aan te geven en feedback te geven. Ik merk dat dit werk heel goed is voor mijn eigen persoonlijke ontwikkeling.
Welke rol speelt het geloof voor jou in het werk?
Voor mij is het geloof heel belangrijk. Toen het niet zo goed met mij ging, heb ik geleerd dat ik in iedere situatie geliefd en waardevol ben. Ik heb gemerkt dat ik niet zonder God kon. Dit geldt ook voor onze cliënten en dit probeer ik hen ook iedere dag mee te geven. Ondanks het feit dat ze een verstandelijke beperking hebben en ze daardoor soms een stempel krijgen, kunnen ze toch waardevol zijn voor de maatschappij. Dat is ook hoe God ons ziet als mensen.