Als Klazina Kok na dertig jaar wonen in Ridderkerk verhuist naar Nunspeet, is dat best een hele stap. “Ik deed vrijwilligerswerk in Nebo en Salem, je kent veel mensen, bouwt vriendschapsbanden op. Dat achterlaten was lastig”, vertelt ze over die periode, inmiddels acht jaar geleden. Gelukkig zorgen bewoners van Siloah-locatie De Klokkenberg dat Klazina en haar man Ben heel snel inburgeren in het Veluwse dorp.
Hun nieuwe appartement – op de tweede verdieping – ligt namelijk pal naast De Klokkenberg. Vanuit de keuken hebben ze een fraai zicht op het prachtige klassieke gebouw. “Toen we er net woonden dacht ik: wat moet ik nou? Mijn plan was om eerst even de kat uit de boom te kijken.” Daar dachten de bewoners van De Klokkenberg anders over. “Die spraken me direct aan: hé, bent u de nieuwe buurvrouw, komt u koffiedrinken? Zo was ik al heel snel binnen.”
Kleine dingen
Inmiddels is ze voor bewoners en medewerkers een vertrouwd gezicht. “Ik ben niet officieel vrijwilliger, maar een achterwacht. Als er iets is bellen ze mij, bijvoorbeeld om een bewoner naar therapie te rijden of om iemand te begeleiden naar de kerk. Bewoners komen ook regelmatig bij ons koffie drinken of een spelletje doen. Met Koningsdag helpen we ook. Allemaal kleine dagelijkse dingen, maar voor mij heel waardevol om te doen”, vertelt Klazina, die het vrijwilligerswerk met veel enthousiasme op zich neemt. “Het is op mijn pad gekomen, ik geniet er echt van. Je krijgt er ook veel liefde en dankbaarheid voor terug.”
Afscheid nemen
Wat wij wel lastig vinden is afscheid nemen. Er zijn bewoners vertrokken naar Bodegraven, Barneveld, Uddel en Rijssen. Dan gaan we nog een keer op bezoek om hun nieuwe woonplek te zien, maar je mist ze later toch.” Dit geldt trouwens ook omgekeerd. “Eén van de bewoners vertelde over zijn verhuizing en de grotere kamer die hij zou krijgen. Hij trakteerde zelfs op taart om het te vieren. Maar later zei hij: ik mis jullie wel.”
We kregen bloemen en de bewoners zongen ons psalmen toe. Heel bijzonder.
Jubileum
Inmiddels horen Klazina en echtgenoot Ben er helemaal bij op De Klokkenberg. Dat bleek in coronatijd eens te meer toen het paar 50 jaar getrouwd was. “In deze periode mochten we niet binnenkomen. Bij ons huwelijksjubileum zijn we echter uitgenodigd in de tuin. We kregen bloemen en de bewoners zongen ons psalmen toe. Heel bijzonder. We zijn heel dankbaar dat we dit werk mogen doen.“
Heeft u of heb jij ook interesse in vrijwilligerswerk? Je krijgt er zoveel voor terug!
Ja, ik wil meer informatie!